Toch een beetje thuis

Velen van jullie zullen benieuwd zijn naar mijn eerste stageweek. Maar ik wil graag beginnen met een geruststelling. Al een week zie ik op facebook berichten voorbij komen over het weer in Nederland. Het regent bij jullie, hagel en zelfs onweer heb ik voorbij zien komen. Ik kan jullie geruststellen, ook wij zitten al sinds woensdag met (zware) regenbuien. Nu ik dit schrijf gaat het buien ook weer tekeer. Ik voel me net een BN'er die door paparazzi wordt gefotografeerd, zo flitst het af en toe buiten. De regen komt met bakken tegelijk naar beneden en die paparazzi heeft ervoor gezorgd dat de enige Nederlandse tv-zender (BVN) met de herhaling van het songfestival is uitgevallen. Met deze weersomstandigheden voel ik me toch een beetje thuis...

Na alle frustratie nu dan toch het belangrijkste. Mijn eerste stageweek. Die begon maandag met een vrije dag. Beter kun je volgens mij niet beginnen. Het was tevens onze laatste dag van de huurauto. Die moest op tijd terug zijn dus heel veel hebben we niet gedaan. We hebben de auto nog wel gebruikt om de grote boodschappen te doen voor deze week met het eten enzo. We zijn nog eventjes naar Marigot, een stadje aan de Franse zijde (Bonjour!) gereden. Daar hebben we een drankje gehad op het terras en daarna zijn we de auto ruim op tijd terug gaan brengen. Die avond hebben we het ons makkelijk gemaakt met het eten. We hebben wat noodles klaar gemaakt en die avond mochten we mee met een collega van de baisschool die het leuk vond als we voor de stage begon nog even informeel een drankje zouden gaan doen. Vervolgens zijn we op tijd naar bed gegaan want om 06.00 zou de volgende ochtend de wekker gaan.

En helaas, dat deed ie ook. Om 06.15 zaten we lekker brak aan het ontbijt, om rond 06.45 richting school te lopen. Nou ligt de school hier aan het einde van de straat, dus we waren ruim voor de verplichte 07.00 aanwezig. Daar troffen we één van de leerkrachten van de school aan. Die vroeg meteen in welke klassen wij les zouden gaan geven. Lisanne zou in 7/8 les gaan geven, en ik in groep 6/7. En toen begon de discussie. Want er zou maanden geleden al besloten zijn binnen de directie dat ik niet naar 6/7, maar naar 5/6 zou gaan omdat de eigenlijke leerkracht van 6/7 overspannen thuis zat als gevolg van de klas. En om daar dan een stagiair in te zetten.... Lang verhaal in het kort, ik sta nu niet in groep 6/7, maar in groep 5/6.

Na een korte rondleiding van de stagebegeleider werden we teruggebracht naar onze klassen, waar ik 28 paar ogen vol spanning naar me zag kijken. Een nieuwe meester in de klas, dat was toch wel heel leuk. Achteraf bleek ik na het wegvallen van de meester van 6/7 ook nog de enige meester op de hele school te zijn. De bovenbouw begon die dinsdag met de weekopening, waar Lisanne en ik aan de voltallige bovenbouw werden voorgesteld. Daarna zijn we allemaal weer naar de eigen klassen gegaan. Daar hebben we een kennismakingsactiviteit gedaan. Voor mij is dat mijn eigen vertrouwde 'Grote Meester Kevin-quiz', met vragen over mezelf. Vragen die kinderen dus eigenlijk nog niet kunnen beantwoorden. Vragen over mijn leeftijd, hobby's en werkzaamheden. De kinderen weten dat allemaal nog niet, maar laat ze maar gokken. Kijk naar me, en vind je me dan A. Een vakkenvuller, B. Een taxichauffeur, C. Een ober, D. Een attractiemedewerker van een pretpark. De bespreking van de vragen levert vaak verrassende dingen op. De kinderen vinden dit altijd een hele leuke manier om kennis te maken. Dat zal vooral de groep 6/7 die ik aan het begin van het jaar les heb gegeven in Nederland beamen. Dat waren toch wel de grootste fans van de quiz.
De rest van de dinsdag stond vooral in het teken van kijken, net als de rest van de week trouwens. Ik heb wel individuele kinderen geholpen als ze aan het werk waren. Vooral kinderen met concentratieproblemen mochten met mij mee, omdat ze bij individuele begeleiding wel goed door konden werken.
Ik had dinsdag ook het geluk dat één van de kinderen jarig was. Dan wordt er natuurlijk ook getrakteerd. In Nederland is dat vaak wat gezonds, of in het ergste geval een zakje chips. Hier werd er om kwart voor 12 door een bezorger van domino's ruim 2 meter pizza bezorgd, per meter al gesneden in 30 stukken. Blikjes frisdrank stonden al klaar. Dat was wel een grote verrassing, maar volgens mijn mentor - voor de niet-PABO'ers, een mentor is de eigenlijke leerkracht van de klas - was dit de gewoonste zaak van de wereld. Dus ook op vrijdag werd er door een jarige getrakteerd op pizza.
De avonden hebben we besteed aan het begin van onze opdracht, en soms een filmpje. We hebben deze week wel iedere dag zelf gekookt, met uitzondering van dinsdag. Toen had ik na de traktatie op school zo'n zin in pizza dat we 's avonds zelf maar naar Domino's zijn gelopen.
Op donderdag mocht ik ook mee op een fieldtrip naar de bibliotheek van Philipsburg, waar kinderen van een Eindhovenaar (jeej!) de kinderen een workshop gaf over het maken van stopmotion-filmpjes. Dat zijn filmpjes waarbij foto's heel snel achter elkaar worden geplakt waardoor bewegende beelden ontstaan. Het vervoer bestond uit een echte gele Amerikaanse schoolbus! Helaas vergeten om foto's te maken, maar het was wel een heel leuke ervaring.
Deze week ga ik een begin maken met het project dat ik meegenomen heb uit Nederland, waarbij mijn vorige groep 6/7 zich zo klein heeft gemaakt als een velletje papier zodat ze toch mee konden naar Sint Maarten. Deze kinderen krijgen dan een plekje hier in Sint Maarten, en mijn groep hier in Sint Maarten krijgt bij terugkomst in Nederland een plekje in groep 6/7 van het Sint Antonius Abt in Acht.

Dan nu het weerbericht.
Op woensdag lieten de eerste tekenen van regen zich zien, toen tijdens school de eerste buitjes zich voor deden. Maar vanaf donderdag is het hier echt huilen met de pet op. De straten zijn al verschillende keren volgelopen. Zie hiervoor vooral de foto.

Dan is het weer tijd om af te sluiten, Terwijl de regen en de fotografie buiten nog steeds onverminderd doorgaan, en we nog steeds geen Songfestival kunnen kijken. Hoe de straat er nu uitziet kun je ook zien op de foto.

Voor nu warme, klamme groetjes vanuit een regenachtig Sint Maarten.
Kevin