Aan alles komt een einde...

Hallo allemaal,

De titel zegt eigenlijk al genoeg. De afgelopen twee weken waren de weken van 'alles voor de laatste keer'. Dat begon natuurlijk met de laatste schoolweek voor de kinderen. Dat verschilt hier niet zoveel met Nederland, want de laatste week is de week van leuke dingen (en het minder leuke opruimen...). Nadat ik zondag 22 juni mijn ouders had uitgezwaaid op het vliegveld was het die maandag eigenlijk een vrij normale schooldag. Er werden nog wat herhalingslessen gedaan voor volgend jaar. Er werd alvast het één en ander opgeruimd en voor we het wisten was het alweer tijd om de kinderen naar huis te sturen. De dagen daarop zouden allemaal pret- en feestdagen worden want op alle dagen van de week die nog restten was er wel iets te doen. Die dinsdag bijvoorbeeld, waren we door de vader van één van de kinderen uitgenodigd voor een spoedcursus pizzamaken bij de lokale Domino's, waar die vader de eigenaar van is. Dus met 27 enthousiaste kinderen in een busje waar precies 29 mensen in kunnen richting de Domino's. Daar aangekomen werden de kinderen in groepen verdeeld van 4-5 kinderen. Ze mochten om de beurt naar de keuken waar ze het deeg moesten 'uitrollen' door met de handen te duwen en draaiende bewegingen te maken. Daarna moest de tomatensaus erop, gevolgd door de kaas. En daarna kwam de grote discussie wat er dan voor toppings op moesten. Toch ging dat verrassend goed en al gauw waren alle 6 groepjes geweest en mochten ze gaan smullen van hun eigen creaties. Natuurlijk mochten ook de meester en juf samen een eigen pizza maken. Ik was verantwoordelijk voor het deeg en de kaas, en Juf Joanne voor de tomatensaus en de toppings. Ik wilde graag BBQ-kip en ananas, Joanne ging voor haar helft voor iets anders (sorry ben dat even vergeten..). Toen iedereen lekker uitgesmikkeld was gingen we weer terug naar school waar het toen nog even tijd was voor een leuk spelletje.

Woensdag was het tijd voor het volgende uitstapje. We gingen naar de lokale versie van DippieDoe, dus een soort binnen- en buitenspeeltuin. Ik had het idee dat mijn kinderen van 5/6 daar eigenlijk net iets te oud voor waren, maar ze hebben zich de hele dag prima vermaakt, en wij natuurlijk ook. In Nederland zou ik volop met die kinderen mee gaan doen, maar temperaturen van rond 32 graden krijgen je hier zo kalm..

Donderdag was de dag van de maandsluiting, zoals dat hier gebruikelijk is. Die was nu heel kort, omdat het belangrijkste onderdeel het afscheid van de vertrekkende leerkrachten was. Ondanks dat Lisanne en ik hier maar 8 weken binnen de school hebben rondgelopen, werden wij ook volop in het zonnetje gezet door onze eigen mentoren, groep 4/5 die voor ons de Cupsong met de toepasselijke tekst You're gonna miss me when I'm gone ten gehore brachten. Ik ben overladen met leuke cadeau's, zowel van de kinderen als vanuit het team. Daarna heb ik als afsluiting nog een quiz gedaan over mezelf, om te kijken wat er is blijven hangen van de eerste keer, en wat ze van me geleerd hebben. Aan het einde van de dag werd ik bijna doodgedrukt toen de hele klas bijna gelijktijdig besloot dat ze me wilde knuffelen. En tegen een leger van 27 kinderen begin ik ook niks....

Vrijdag was de dag van het grote opruimen. Omdat het orkaanseizoen op het punt van beginnen staat moest alle tafels, stoelen, banken, computers, eigenlijk alles dus in het midden van het lokaal gezet worden met een enorm zeil er overheen. De digi-borden en beamers moesten afgeplakt worden wat op zichzelf al een behoorlijk karwei is. Van de 27 kinderen waren er ook maar een stuk of 12 op school, want de laatste dag is het meer van: zie maar of je zin hebt... De kinderen waren om 10.00 uur klaar, waarna het voor ons echt begon. Na een korte samenkomst in de koffiekamer werd het jaar officieel afgesloten, waarna iedereen naar zijn/haar klas ging om alles klaar te maken voor de vakantie. Officieel moesten we tot 13.00 blijven. Dan zijn er natuurlijk altijd collega's die ver voor die tijd al weg zijn, en je hebt de gekken (zoals wij) die tot 13.45 mee blijven sjouwen met zeilen, tafels, stoelen, rommel enz. Maar toen was het dan toch echt officieel vakantie! Die avond zijn we met een paar collega's nog een spelletje gaan doen.

Zaterdag zouden we onze huurauto krijgen. Deze zou tussen 11 en 13 bij ons worden afgeleverd. Om 12.30 heb ik zelf eens gebeld hoe laat het zou worden. Om 13.00 zou de auto op de parkeerplaats van de supermarkt worden afgeleverd. Dus om 12.55 stond ik op de parkeerplaats. En om 13.45 stond ik daar nog steeds. Toen kwam de eigenaar eindelijk aanrijden, met de mededeling dat de auto nog even op zich liet wachten. Hij zette mij weer thuis af zodat hij wist waar de auto afgeleverd moest worden. Het zou nog 5-10 minuten duren en dan zou hij terug zijn mét auto. Dus geheel in lijn met de verwachting kwam hij 25 minuten later aanrijden in een enorme jeep, die eigenlijk van ellende nog aan elkaar hangt. Maar goed, voor $150,- voor een hele week moet je niet meteen al te moeilijk gaan doen. Die avond zijn we naar Sunset bar gereden (bij het vliegveld) waar we lekker hebben gegeten. Tijdens de rit viel mij pas op dat de hele middenconsole met de bediening van de blower, de radio enz. ongeveer half los hing. Ook het knopje van de alarmlichten was nergens meer te bekennen, maar ach... De auto reed en was niet duur.

Zondag was de dag van rust en voetbal. Lisanne is ergens voetbal gaan kijken en ik had me gruwelijk verslapen, dus i kwerd pas in de 40e minuut van het voetballen wakker. Daarna nog even de tweede helft gekeken, waarna er een straalverbinding met Suriname werd gezocht. Heb even gezellig bijgekletst met Anne en daarna ben ik ook maar richting Lisanne gereden en heb ik de eerste helft Griekenland - Costa Rica gekeken. De wedstrijd was zo saai dat we daarna richting de stad zijn gereden voor een frietje van de enige echte Hollandse snackbar op het eiland. Die avond hebben we nog een film gekeken en toen was het weekend alweer voorbij.

Maandag was onze werkdag. Om 08.00 uur kwamen we aan op onze stageschool om daar aan onze producten te werken. Die middag zijn we in een sportcafé de wedstrijd van Frankrijk tegen Nigeria gaan kijken. Daarna ben ik weer terug gegaan naar huis waar ik nog even heb geskypet met Anouk. Na de wedstrijd van Duitsland kwam ook Lisanne samen met haar mentor Cindy terug naar huis. Ik had in de tussentijd taco's klaarmaken, dus ze konden meteen aanvallen. Die avond zijn we met een aantal collega's weer spelletjes gaan spelen, zoals Perudo, triominos enz.

Dinsdag had ik met mijn mentor, Joanne, afgesproken dat ik haar een spoedcursus Prowise zou geven. Prowise is software voor het digi-bord die je via internet altijd aankunt en waar ik sinds mijn begin aan de PABO gebruik van maak. Ze was heel enthousiast. Daarna kwam ook de huidige directrice binnen. Zij wordt volgend jaar weer Engelsdocent. Zij wilde dit misschien ook gaan gebruiken dus dezelfde spoedcursus nog een keer gegeven. Toen die net klaar was kwam de directrice voor volgend jaar binnen en die wilde het ook wel even zien. Na mijn verhaal was ze zo enthousiast dat ze meteen de overkoepelende scholendirectie heeft gebeld met de vraag of zij ook wilde kijken, want dit was misschien wel iets om scholenbreed in te voeren. En voor ik er erg in had hing de nieuwe directrice aan de lijn met de overkoepelende organisatie en was een meeting gepland voor donderdag.

Maar voor het zover was, was het eerst woensdag! De dag dat wij naar het naastgelegen eiland Anguilla zouden gaan om daar te zwemmen met dolfijnen. Om 09.00 uur stonden we klaar bij de pier in Philipsburg. We werden naar de cruiseterminal gevaren waar een andere boot klaar lag om naar Anguilla te varen. We waren op dat moment nog de enige, maar toen we eenmaal vertrokken zaten er 73 mensen op de boot. Na 45 minuten vol tegen de golven in kwamen we aan op Anguilla waar we het bassin van de dolfijnen al zagen. We werden met bussen naar de dolfijnen vervoerd. We waren op de boot al in groepen verdeeld en er zou omgeroepen worden als onze groep aan de beurt was. Tot die tijd mochten we lekker op het strand liggen of zwemmen in de zee. Je kon ook al een rondje rondom het bassin zwemmen. Met mijn duikbril kon ik ze onder water al zien zwemmen. Na een tijdje was onze groep aan de beurt, dus allemaal een zwemvest aan en richting de dieren. Na een korte uitleg over de handgebaren mochten we het water in. De trainster had al een dolfijn bereid gevonden om met ons aan de slag te gaan. Onze groep bestond uit ongeveer 12 personen. We mochten allemaal hetzelfde doen, maar wel één voor één zodat je echt even tijd had 'alleen' met de dolfijn. De volgende dingen mochten we doen terwijl we op een rand in het water stonden, waardoor je tot je middel in het water stond.

Het begon met de rechterhand naar voren steken. Dan kwam de dolfijn met zijn neus daartegen. Vervolgens moest je je linkerhand in de palm van de rechthand leggen. De dolfijn legde daarop zijn kop in jouw hand waarna je je wang tegen de bek aan moest houden, soort kusje op de wang. Daarna moest je zelf de dolfijn een kusje geven. Daarna moest je allebei de handen vooruit steken. De dolfijn legde dan haar flippers tegen je handen waardoor het leek alsof je aan het dansen was. Bij de volgende activiteiten moest je van de rand weg en het diepe in. We moesten drijven met onze benen naar beneden en onze beide armen weer uitsteken. Dan werd de dolfijn naar je toe gestuurd. Deze kwam dan van de zijkant aangezwommen en 'draaide' zich dan in jouw armen waardoor het leek op knuffelen. Daarna kreeg je een boogieboard en moest je daarop naar het midden zwemmen. Dan moest je op dat board gaan liggen, met je voeten recht naar achteren. De dolfijn werd naar je toe gestuurd. Deze zette dan haar neus tegen één van je voeten en dan maar duwen! En als 120 kilo spieren tegen je aan gaat duwen ga je ongelooflijk snel! Tot slot moest je weer terug naar het midden en weer drijven. We moesten onze linkerhand op de borst leggen en onze rechterarm opzij uitsteken met de handpalm naar achteren. De dolfijn werd weer naar je toegestuurd. Ze kwam dan via links achter je door gezwommen. Ze zwom onder je arm door en draaide zich tegelijkertijd op haar rug. Dan moest je de vinnen vastpakken en werd je zachtjes voortgetrokken. Dat waren alle activiteiten die we met de dolfijnen mochten doen. Het was echt een dag en ervaring om nooit meer te vergeten. De foto's komen als ik weer terug ben in Nederland. Die avond zijn we uit gaan eten bij Pineapple Pete, een restaurant waar we allebei een bon voor hadden gekregen van onze mentoren. Daarna zijn we weer spelletjes gaan doen samen met een aantal lieve collega's.

Donderdag had ik de meeting met de overkoepelende directie over Prowise. Ik heb in totaal 1,5 uur binnen gezeten. Ze waren ook enorm enthousiast over Prowise en er wordt nu gekeken naar de mogelijkheden om het binnen alle katholieke scholen op het eiland (6 volgens mij) in te gaan voeren. En als klap op de vuurpijl gaan ze bij voldoende interesse kijken naar de mogelijkheden en kosten om ondergetekende rond de herfstvakantie nog een keer terug te laten komen voor een week of 10 dagen om tijdens mijn verblijf alle teams workshops te geven over het juiste gebruik van het programma. Dus misschien mag ik over 3 maanden weer even terug naar dit fantastische eiland. Die avond zijn we nog met de mentor van Lisanne sushi gaan eten en daarna nog naar de film gegaan in enorme bioscoop. De film was Think Like A Man 2.

Vandaag gaan we nog naar een heel mooi strand en moeten we onze kamers alvast op gaan ruimen. Daarna gaan we vanavond voor de laatste keer ergens eten en dan is het morgen alweer tijd om dit fantastische eiland te verlaten.

Dan komt er nu toch echt een einde aan deze fantastische reis. Het was een heel leerzame, maar vooral leuke tijd met mensen en ervaringen die ik nooit meer zal vergeten! En met het einde van de reis komt er ook een einde aan mijn reisverslagen. Ik wil iedereen die mij op deze manier heeft gevolgd ontzettend bedanken dat mijn reisverslagen steeds zo veelvuldig gelezen zijn. Heel erg bedankt voor alle leuke berichtjes, mailtjes, whatsappjes en alle andere vormen van communicatie die de huidige techniek mogelijk maakt. Hierdoor was het iedere keer weer heel leuk om mijn verhalen te schrijven! Allemaal heel erg bedankt, en tot snel in Nederland!

Heel veel liefs en groetjes,
Kevin